Οι όγκοι της σπονδυλικής στήλης και του νωτιαίου μυελού διακρίνονται σε 3 κατηγορίες ανάλογα με την θέση τους: Σε εξωσκληρίδιους (55%), δηλαδή εκτός της σκληράς μήνιγγας (η οποία περιβάλλει τον νωτιαίο μυελό και τα νεύρα στην σπονδυλική στήλη), σε ενδοσκληρίδιους-εξωμυελικούς (40%), δηλαδή εντός (ή από) της μήνιγγας ή των νεύρων και σε ενδομυελικούς (5%), δηλαδή εντός του νωτιαίου μυελού. Οι εξωσκληρίδιοι όγκοι συμπεριλαμβάνουν και τους όγκους των σπονδύλων οι οποίοι εισβάλουν στον σπονδυλικό σωλήνα. Τα συμπτώματά τους εξαρτώνται από την θέση της εξεργασίας στην σπονδυλική στήλη και το μέγεθός της και είναι συνήθως πόνος, τοπικός ή με αντανάκλαση, υπαισθησία ή/και αδυναμία ενός ή περισσοτέρων άκρων, διαταραχές ούρησης κ.α. Η θεραπεία πρέπει να είναι ιδιαίτερα εξατομικευμένη και είναι αμιγώς χειρουργική σε καλοήθεις μόνο εξεργασίες, συνήθως απαιτείται επιπλέον (ή μόνο) ακτινοθεραπεία ή/και χημειοθεραπεία.

Διάγνωση

Απαραίτητες είναι:

Η λεπτομερής λήψη ιστορικού και η κλινική εξέταση,

Η μαγνητική τομογραφία του μέρους της σπονδυλικής στήλης όπου εντοπίζεται κλινικά η εξεργασία,

Σε εξεργασίες που επηρεάζουν το οστό: η αξονική τομογραφία (με τρισδιάστατη ανασύνθεση) του μέρους της σπονδυλικής στήλης όπου εντοπίζεται κλινικά η εξεργασία,

Σε ορισμένες περιπτώσεις:

Το σπινθηρογράφημα των οστών,

Η ογκολογική διερεύνηση όταν υπάρχει υποψία δευτεροπαθούς εντόπισης (απεικονιστικός και αιματολογικός έλεγχος),

Η οσφυονωτιαία παρακέντηση (λήψη εγκεφαλονωτιαίου υγρού από την σπονδυλική στήλη για ανεύρεση παθολογικών κυττάρων).

Mηνιγγίωμα θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης με σημαντική πίεση στον νωτιαίο μυελό.

Πολλαπλές μεταστάσεις σπονδυλικής στήλης τόσο στα σώματα των σπονδύλων όσο και εντός του σπονδυλικού σωλήνα (φούξια) με πίεση στο νωτιαίο μυελό (πράσινα βέλη).

Θεραπεία

Γενική αρχή είναι ότι χειρουργική αξιολόγηση πρέπει να γίνεται σε όλους τους ασθενείς με εξεργασίες της σπονδυλικής και του νωτιαίου μυελού.
Οι μονήρεις εξεργασίες που προκαλούν συμπτώματα είναι κατά κανόνα αντικείμενο χειρουργικής επέμβασης, ακόμα και αν δεν μπορεί να διασφαλιστεί η ολική εξαίρεση τους, και το ίδιο ισχύει για ασθενείς με πολλαπλές βλάβες εκ' των οποίων μία προκαλεί τον κύριο όγκο των συμπτωμάτων. Σκοπός της επέμβασης είναι να αποσυμπιεστούν τα νευρικά στοιχεία - και κατά επέκταση να αναταχθεί το νευρολογικό έλλειμμα, στο βαθμό που αυτό είναι δυνατό, όπως επίσης να διασφαλιστεί η στηρικτική λειτουργία και ευστάθεια της σπονδυλικής στήλης, όταν αυτές είναι επισφαλείς. Η επέμβαση περιλαμβάνει συχνά μια πεταλεκτομή (αφαίρεση των οπισθίων στοιχείων της σπονδυλικής στήλης προκειμένου να δημιουργηθεί χώρος στον σπονδυλικό σωλήνα) και σπονδυλοδεσία, όταν αυτή χρειάζεται (κατά κανόνα σε σοβαρή επήρεια των σωμάτων ή/και των αρθρώσεων των σπονδύλων). Πρόσθιες προσπελάσεις μπορεί να είναι επίσης επίκαιρες όταν το μεγαλύτερο μέρος της εξεργασίας είναι στις πρόσθιες περιοχές του σπονδυλικού σωλήνα ή στο σπονδυλικό σώμα. Σπονδυλοπλαστική μπορεί επίσης να συσταθεί σε επιλεγμένους, αμιγώς οστεολυτικούς όγκους χωρίς εισβολή στον σπονδυλικό σωλήνα.
Η χειρουργική επέμβαση σπάνια είναι αρκετή στις κακοήθεις εξεργασίες και ακολουθείται συχνότατα από ακτινοθεραπεία και σε ορισμένες περιπτώσεις χημειοθεραπεία. Σε ορισμένους ασθενείς όπως αυτούς με διάχυτη και ανεξέλεγκτη κακοήθη νόσο, κακή γενική υγεία ή άλλες απόλυτες χειρουργικές αντενδείξεις, μπορεί, κατόπιν αξιολόγησης συμπτωμάτων και πρόγνωσης, να συσταθεί μόνο ακτινοθεραπεία σε συνδυασμό μερικές φορές με χημειοθεραπεία.